مقدمه:
در جهان امروز، «هوش» تنها ویژگی موجودات زنده نیست؛ بلکه ماشین‌ها و سیستم‌های کامپیوتری نیز به نوعی از هوشمندی دست یافته‌اند. اما پیش از آن‌که از هوش مصنوعی سخن بگوییم، لازم است مفهوم «هوشمند بودن» را بشناسیم
هوشمند بودن یعنی چه؟
هر موجود یا سیستمی که بتواند محیط اطراف خود را درک کند، از تجربه‌های گذشته بیاموزد و بر اساس آن تصمیم‌گیری کند، در واقع دارای نوعی هوشمندی است.
در انسان، بخشی از فعالیت‌ها آگاهانه و ارادی است (مثل انتخاب یا برنامه‌ریزی)، و بخشی دیگر غیرارادی و ذاتی (مثل تنفس یا ضربان قلب).
در مقابل، هوش مصنوعی تلاشی است برای آن‌که سیستم‌های کامپیوتری بتوانند فعالیت‌های ارادی و شناختی انسان را تقلید کنند.
وشمند بودن در سیستم‌های کامپیوتری:
وقتی یک سیستم بتواند داده‌ها را پردازش کرده، الگوها را تشخیص دهد و بدون دخالت مستقیم انسان تصمیم بگیرد، می‌گوییم آن سیستم "هوشمند" است.
برای مثال:
نرم‌افزاری که از اشتباهات خود یاد می‌گیرد،
- یا ماشینی که در ترافیک تصمیم می‌گیرد ترمز کند،
- نمونه‌هایی از رفتار هوشمند در ماشین‌ها هستند.
نتیجه‌گیری:
بنابراین، هوشمندی در دنیای کامپیوترها به معنای ایجاد توانایی درک، یادگیری و تصمیم‌گیری در سیستم‌هاست.
هوش مصنوعی در واقع گامی است برای نزدیک‌تر کردن رفتار ماشین‌ها به انسان، تا بتوانند نه فقط دستورها را اجرا کنند، بلکه بیاموزند، تحلیل کنند و خلاق باشند.